Al van jongs af aan houd ik van de MotoGP, de manier waarop de rijders zichzelf testen, de risico’s die ze nemen en de techniek die ze gebruiken. Ik ben geboren in 1981, het jaar van het eerste seizoen in de Premier Class in Qatar op een set bmw cafe racers. Het jaar van mijn eerste race, die ik ook won, hoewel ik deze keer de geblokte vlag kreeg.

Vanaf bang om te crashen naar professional

Ik was toen een klein, mager kind, en als kind was ik doodsbang om te crashen daarom kocht ik veilige bmw k100 motor onderdelen kopen. Op een keer, tijdens een kleine race in Ise, Japan, crashte ik zo hard dat ik een rib brak. Maar ik vond het geweldig. In het begin werd ik gedwongen om op een Yamaha GP machine door de werkplaats van mijn vader te rijden terwijl niemand keek. Maar vanaf de eerste ronde, werd ik alleen maar sneller. En tegen het einde van de dag reed ik aan de leiding. Het was nogal wat.

Een jaar later, reed ik voor de Ginetta Junioren met caferacerwebshop.com db killers. Ik was 13, en de enige niet-Ginetta rijder die op de startgrid stond. Ik was nerveus, omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Het was de eerste race van het seizoen, en iedereen was opgefokt. Maar uiteindelijk won ik hem. Als ik nadenk over hoe ik me voel, en wat ik doe, dan zou ik het nu niet doen. Het zat gewoon altijd in mijn hoofd.

Racen in Japan is speciaal

Ik woonde in Fujisawa in Kanagawa, een van de belangrijkste garages bij het Suzuka-circuit, het circuit waar ik voor het eerst aan deelnam op mijn vertrouwde bmw r100 bike. Aan het eind van de dag nam ik de veerboot van Fujisawa naar Tokio en vervolgens de trein naar het Suzuka-circuit. Het was veel leuker en veel technischer dan alles wat ik tot dan toe had gedaan, en iedereen die daar racete was gepassioneerd. Ik had geen verantwoordelijkheden in het echte leven. Als ik met vrienden naar een café of een bar wilde, dan kon dat. Ik leefde het leven.

Je moet me vergeven dat ik nooit echte terreur heb gekend. Ik zat in de cockpit van de Suzuki met twee repen chocolade en een benzinemeter die aan me hing en dacht: ‘Waar doe ik dit voor? Dit is gekkenwerk. Ik moet ermee stoppen!’ Het is wanneer je gaat zitten en jezelf afvraagt: ‘Waarom?’ Je moet jezelf die vraag echt stellen, en eerlijk zijn tegen jezelf. Voor mij was het omdat ik ervan hield. Maar waarom hou je van iets? Ik weet het niet. Dat is de reden dat de motorsport zo goed is.